Ręczna praca jest jej formą medytacji. Razem z zespołem specjalistów i jubilerów ORSKA pracuje nad wieloma projektami jednocześnie, ale nie każdy z nich ujrzy światło dzienne. Niektóre przeleżą wiele miesięcy zanim do nich wróci, a część być może nigdy nie będzie miała swojej premiery.

W poszukiwaniu inspiracji przeczesuje lasy i łąki zatapiając się jednocześnie w meandrach owadziego mikrokosmosu. Do tworzenia wykorzystuje otaczające ją przedmioty. Biżuterię wykonała już m.in. z tysiącletniego drewna dębowego z grodu Mieszka I, części samochodów i komputerów, mechanizmów przedwojennych zegarków, starych lin żeglarskich oraz fragmentów meteorytów. Eksperymentowanie i poszukiwanie ma we krwi.

Jest człowiekiem morza. Bałtyk jest dla niej metaforą wolności. Otula się nim zawsze, gdy czuje taką potrzebę. Uwielbia jego chłód, nieobliczalny wiatr, niezliczone odcienie błękitu i zieleni.

Rzemiosła świata

Raz w roku Ania wyrusza w podróż projektową w poszukiwaniu rzadkich, często wymierających rzemiosł oraz nowych materiałów. Z każdej wyprawy przywozi niezwykłe historie ludzi, z którymi współpracuje. W peruwiańskich Andach Lucio i jego żona Rosa pomagali jej przełamywać słabości związane z chorobą wysokogórską. Gabriel i Fransisca w Meksyku cierpliwie uczyli ciosać kopalowe drewno i pilnowali by używając maczety po raz pierwszy w życiu, nie zrobiła sobie krzywdy. A nepalski mistrz Ramesh przyjął ją do swego warsztatu i pokazał rzemiosło, mimo iż w jego kulturze jest to zajęcie, którym nie może parać się kobieta.

Ania jest fanką okazałych form biżuteryjnych. Jej nadgarstki zawsze zdobią szerokie bransolety z kolekcji Moon i Machiny naprzemiennie zestawione z węższymi. Lubi też miksować naszyjniki - długie, rockowe łańcuchy często zestawia z krótszymi, drobniejszymi naszyjnikami tworząc oryginalne kompozycje. Mieszanka stylów, materiałów i barw pozwala jej wyrazić siebie.