Gdy studenci biorą na warsztat tradycyjne rzemiosło, musi powstać coś ciekawego! A jeśli w proces zaangażowany jest także robot, to z pewnością efekty okażą się zaskakujące. Chcąc przekonać się, co może powstać z połączenia twórczej, młodzieńczej energii z pasją i doświadczeniem oraz robotyczną precyzją, projektantka Anna Orska zaangażowała się w edukacyjny proces na Uniwersytecie SWPS. Razem ze studentami ze School of Form i mistrzami z Huty Julia szukała możliwości poszerzenia kategorii biżuterii i nowego zastosowania dla szkła kryształowego.

 

 

GDY WCZORAJ I DZŚ SPOTYKAJĄ JUTRO

Wczesną jesienią ubiegłego roku Anna Orska przyjęła zaproszenie School of Form do współtworzenia praktycznych zajęć dla studentów wzornictwa. W projekcie, który łączył humanistyczną wiedzę z projektowaniem i tradycyjnym rzemiosłem, powstała biżuteria dla domu. To pięć prototypów przedmiotów do wnętrz, które pokazują nowe zastosowanie szkła kryształowego oraz możliwości połączenia technologii z rękodziełem. Ta próba zbratania dwóch pozornie odległych sobie światów zrodziła się z chęci zainspirowania młodych projektantów do odważnego czerpania z doświadczenia i warsztatu mistrzów oraz zachęceniu ich do reinterpretacji i poszukiwania nowych kontekstów. - Wierzę, że nowoczesna technologia może wspierać kilkusetletnie rzemiosło. Nie musi być zagrożeniem, może być szansą. Razem ze studentami School of Form chcieliśmy pokazać, że połączenie wieloletniego doświadczenia z nowymi możliwościami, niemal z innego świata, może otworzyć drzwi, o których nikt jeszcze nawet nie pomyślał – mówi Anna Orska.

 

 

TECHNOLOGIA W SŁUŻBIE TRADYCJI

Studenci udali się w projektową podróż do ostatniej huty szkła kryształowego, gdzie od podszewki poznali rękodzielniczy warsztat. Mieli okazję przekonać się jak wygląda pełen proces produkcji szkła – od projektów szlifu, przez wytapianie, do ręcznej obróbki szlifów. Osobiście mogli przekonać się jak pełna wyzwań, ale i satysfakcji, jest praca hutnika czy zdobniczki. Następnie, pod okiem Anny Orskiej i wykładowców Uniwersytetu SWPS, mierzyli się z nowym materiałem i technikami. W przygodzie towarzyszył im robot KUKA, który kształtem przypomina duże, robotyczne ramię. Każdy zespół projektowy z wykorzystaniem gotowych form hutniczych zaprojektował własne szlify, na bazie których powstały komponenty, które następnie połączono z metalowymi elementami wykonanymi przez robota właśnie.

 

 

BIŻUTERIA DLA DOMU

W efekcie powstały prototypy projektów, które przenoszą kryształ w zupełnie inny kontekst i rozszerzają pojęcie biżuterii na nowy obszar – wnętrza. Piękne, zdobne przedmioty łączą funkcję z formą.  I udowadniają, że człowiek może uczestniczyć w twórczym procesie ramię w ramię z robotem. Nowych technologii nie trzeba się bać, można je oswoić. W dobrze do tego przygotowanych rękach będą użytecznym narzędziem, które napisze nowy rozdział w historii tradycyjnego rzemiosła. 

W ramach projektu studenci stworzyli:

• ozdobę na stół, inspirowaną koronkową serwetką („Grechy”, autorki: Anastazja Derenowska, Yelyzaveta Gordiy, Anastasiia Karpenko). Projekt nawiązuje do wschodniosłowiańskiej tradycji przedmiotów, które choć nie są użytkowe, towarzyszą posiłkom ozdabiając stół. Obiekt został wypleciony przez robota Kuka, z wykorzystaniem owalnego kryształu z Huty Julia.

 

 

 

• misę do medytacji („Ritual Bowl” autorzy: Gulce Yergal, Taleb Bonilla). Przedmiot umożliwia oddawanie się kontemplacji podczas wpatrywania w refleksy stworzone przez polerowane naczynie i kryształ, umieszczony w jego wnętrzu.

 

 

• ozdobną plombę na dziurę w ścianie („Flaws” autorzy: Jagoda Harton, Matylda Wolwowicz, Jakub Walter). Autorzy stworzyli dekorację, która nie ukrywa drobnych pęknięć, dziur czy rys, ale przewrotnie, przyciąga do nich uwagę. Z uformowanej przez robota blachy aluminiowej, zwisają kryształy z Huty, które wzmagają efekt rozpraszania światła.

 

 

• firankę ze szkła („Firanka Julia” autorki: Julia Bujak, Julia Karnaś ). Ozdobna kompozycja kryształów zawieszonych na linkach, do których ramę wygiął robot Kuka, by zapewnić im dobre rozłożenie i ciekawą kompozycję.

 

 

• oraz wizjer ze szkła kryształowego („Peephole” autorzy: Yagmur Incekulak, Ayberk Kaya, Egehan Yelgen). Autorzy osadzili kryształ osadzony w mosiężnej oprawie wykonanej przez robota KUKA. Kryształ daje precyzyjny i czysty obraz tego, co czeka za drzwiami – pozwalając patrzącemu na łatwą identyfikację zagrożeń. 

 

Więcej informacji oraz opis projektów studentów School of Form: https://www.sof.edu.pl/pl/bizuteria-dla-domu

Zdjęcia: Rafał Kłos